بیماری پارکینسون چیست؟

 

در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، حالت چهره ممکن است بیان کم این بیماری باشد. ممکن است هنگام راه رفتن دست ها حرکت نکنند. گفتار فرد ممکن است کند یا نامفهوم شود. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری و به مرور زمان بدتر می شود.

 

اگرچه هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، اما داروها ممکن است علائم شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند. گاهی اوقات متخصصان مغز و اعصاب ممکن است جراحی را برای تنظیم نواحی خاصی از مغز و بهبود علائم توصیه کنند.

 

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون

 

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون برای هرکسی می تواند متفاوت باشد. علائم اولیه ممکن است خفیف و غیر قابل توجه باشد. علائم اغلب از یک طرف بدن شروع می شود و معمولاً در سمت اول شدیدتر است، حتی پس از ایجاد علائم در هر دو طرف.

 

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

لرزش لرزش معمولاً در یک اندام، اغلب دست یا انگشتان شروع می شود. فرد ممکن است انگشت شست و سبابه را به هم بمالد که به آن لرزش قرص غلتشی گفته می شود. لرزش ممکن است در حالت استراحت وجود داشته باشد. حرکت آهسته (برادی-کینزی). با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت را کند کند و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر کند. قدم های آدم هنگام راه رفتن کوتاه تر می شود. بلند شدن از روی صندلی سخت می شود. فرد هنگام راه رفتن پاهای خود را روی زمین می کشد. سفتی عضلات. سفتی ماهیچه می تواند در هر قسمتی از بدن رخ دهد. عضلات سفت می توانند دردناک باشند و دامنه حرکت را محدود کنند. اختلال در وضعیت و تعادل. ممکن است فرد خم شود یا مشکلات تعادلی داشته باشد. از دست دادن حرکات خودکار. توانایی انجام حرکات ناخودآگاه مانند پلک زدن، لبخند زدن یا حرکت دست ها در حین راه رفتن ممکن است کاهش یابد. تغییر گفتار گفتار ممکن است آهسته، سریع، مبهم یا مردد و عمدتاً یکنواخت و بدون فراز و نشیب های معمول باشد. تغییرات در نوشتار نوشتن ممکن است دشوار شود و دست خط یک فرد کوچک به نظر برسد. علل بیماری پارکینسون

 

در بیماری پارکینسون، سلول های عصبی خاصی (نورون ها) در مغز به تدریج از بین می روند و از بین می روند. بسیاری از این علائم ناشی از از دست دادن نورون هایی است که یک پیام رسان شیمیایی در مغز شما به نام دوپامین تولید می کنند. هنگامی که سطح دوپامین کاهش می یابد، باعث فعالیت غیر طبیعی مغز می شود و علائم بیماری پارکینسون ظاهر می شود.

 

علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما به نظر می رسد عوامل مختلفی در بروز آن نقش دارند، از جمله:

 

ژنتیک محققان جهش های ژنتیکی خاصی را شناسایی کرده اند که می تواند باعث بیماری پارکینسون شود. اما این موارد شایع نیست مگر در موارد نادری که بسیاری از اعضای خانواده به بیماری پارکینسون مبتلا هستند.

 

اگرچه به نظر می رسد تغییرات ژنی خاص خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش می دهد، خطر ابتلا به هر یک از این نشانگرهای ژنتیکی بسیار ناچیز است.

 

محرک های محیطی قرار گرفتن در معرض سموم خاص یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را در آینده افزایش دهد، اما این خطر نسبتاً کم است.

 

محققان همچنین خاطرنشان کردند که تغییرات زیادی در مغز افراد مبتلا به پارکینسون رخ می دهد، اگرچه هنوز مشخص نیست که چرا این تغییرات رخ می دهد. این تغییرات شامل موارد زیر است:

 

حضور اجساد لوی. مجموعه ای از مواد ویژه در داخل سلول های مغز نشانگرهای میکروسکوپی بیماری پارکینسون هستند که به آنها اجسام لویی می گویند و محققان معتقدند که این اجسام لوی سرنخ مهمی برای کشف علت بیماری پارکینسون دارند. آلفا سینوکلئین در اجسام لویی یافت می شود. اگرچه مواد زیادی در اجسام لویی وجود دارد، دانشمندان معتقدند که مهمترین آنها یک پروتئین طبیعی به نام a-synuclein است که به مقدار زیاد در تمام اجسام لویی یافت می شود و سلول ها نمی توانند آن را تجزیه کنند. این ماده در حال حاضر یک موضوع مهم و مورد توجه محققان بیماری پارکینسون است.